Series over de Britse artistocratie zijn bij de Britten een gegeerd onderwerp, zowel voor film (bvb. Howard’s End, Cheerful Day For A Wedding en Brideshead Revisited) als voor tv-series (bvb. Parade’s End, Upstairs Downstairs, Brideshead Revisited en Downton Abbey). Voeg daar nu ook nog eens Dancing On The Edge aan toe, een serie rond een zwarte jazzband die zich afspeelt in het aristocratische Londen van de jaren ’30.

Regisseur Stephen Poliakoff kon voor deze serie rekenen op gerenommeerde namen als Chiwetel Ejiofor (American Gangster, Children Of Men) als Louis Lester, Matthew Goode (Stoker, Matchpoint, A Single Man), John Goodman (Argo, Flight, The Artist), Jacqueline Bisset (The Deep), Jane Asher (de ex van Paul McCartney) en Mel Smith (Alas Smith & Jones). De sfeer, muziek en vertolkingen zijn eersteklas. Spijtig genoeg wilde Poliakoff te veel hooi op zijn vork nemen waardoor de verschillende verhaallijnen niet worden uitgewerkt zoals het moet. Enerzijds is er het verhaal over het sociale klasseverschil, anderzijds is er het verhaal van de groep en tussendoor zijn er ook nog een paar love story’s en niet te vergeten een mysterieuze moord. Een hele brok om in amper vijf episodes te brengen. De karakterontwikkeling en de motieven van de verschillende personages moeten hierdoor ruimte maken voor het vertellen van het verhaal. Lady Lavinia Cremone (Jacqueline Bisset) en Walter Masterson (John Goodman) zijn typische voorbeelden van onuitgewerkte personages. Zij is een rijke dame die teruggetrokken leeft na de dood van haar twee zonen totdat ze plots door Stanley geïnteresseerd raakt in de band, hij is een Amerikaan, één van de rijkste mensen ter wereld, die een luxe suite huurt in het Imperial Hotel. Een wat extravagante man, omgeven door een waas van mysterie. En dan is er ook de jongeman Julien Luscombe, een wat arrogante kerel uit een van de meest aristocratische Britse families die overal rondfladdert, die werkt voor Masterson en die ook nog oof heeft voor de zangeressen van de band. Over deze personages en hun achtergrond of motieven blijven we een beetje in het duiser tasten. En wat misschien nog het ergste is van al, is dat de serie tal van onwaarheden bevat. Zaken die historisch niet zouden kloppen...
Spijtig van deze inhoudelijke tekortkomingen (ook het einde is nogal ‘goedkoop’) want voor het overige is Dancing On The Edge een prachtige serie om naar te kijken (en te luisteren). Een serie die wellicht ook gemaakt werd met een groot budget want zowel kostuums als decors zijn oogverblindend en zijn bepalend voor de knappe sfeerschepping. Naast voornoemde acteurs wist ook Janet Montgomery ook aangenaam te verrassen.

Dancing On The Edge werd uitgezonden door BBC Two van 4 tot 25 februari

Koop online bij