De Vlaamse serie Deadline 14/10 steekt het niet onder stoelen of banken dat de Scandinavische serie The Killing hun inspiratiebron was. Bovendien kwam het de makers zeer goed uit dat er op 14 oktober gemeenteraadsverkiezingen zijn en dat de strijd tussen burgemeester Patrick Janssens en Bart De Wever in Antwerpen ongekend hevig zal zijn. Met andere woorden, Deadline 14/10 is pure fictie, maar vindt in de (Antwerpse) actualiteit een bijzonder dankbaar kader om er een Vlaamse 'killing' aan te verbinden.

In tegenstelling tot The Killing, is het hoofdpersonage geen rechercheur, maar een jonge journaliste die mag beginnen op de redactie van De Gazet Van Antwerpen, dankzij de steun van haar vader, een minister van Staat. Nadeel is echter dat dit haar rol in het onderzoek bij momenten ongeloofwaardig maakt. Bij momenten is onze heldin veel meer flik dan journalist, maar goed…

Marianne Smidt (Charlotte Vandermeersch) is aan het scheiden, voelt zich eenzaam en zit opgezadeld met een jonge zoon die laveert tussen zijn moeder en vader. Haar eerste dagen op de redactie zijn dan ook niet om over naar huis te schrijven. Vooral ook omdat de zaak van de verdwenen dochter Lena – een melding die Marianne persoonlijk te horen kreeg van de moeder- door de redactie afgedaan wordt als fait divers. Maar Marianne zet haar tanden in de zaak en geleidelijk aan begint de verdwijning grotere proporties aan te nemen, vooral ook omdat ze niet echt past in de campagne van burgemeester Peter Van Laer. Tegenstander Bert Coenen speelt het spel slim: hij rekent Van Laer niet af op zijn beslissingen, maar laat het niet na om de burgemeester te wijzen op zijn tekortkomingen in verband met de verdwijning, vooral ook omdat het meisje niet direct gevonden wordt. Marianne heeft de steun van de ouders van Lena, maar al vlug blijkt dat vader Ludo heel wat te verbergen heeft. Leeft Lena nog (en wat deed ze op de campagneposter van de extreem rechtse partij) of is ze vermoord? Het worden spannende tijden voor de politie van Antwerpen, Marianne Smidt en de kandidaat burgemeesters.

Deadline 14/10 heeft zeer goed naar The Killing gekeken. De gelijkenissen tussen de hoofdpersonages zijn opvallend, hoewel Sarah Lund niet met een BMW rijdt en Marianne geen dikke wollen trui draagt. Op amoureus vlak verschillen ze ook, want in tegenstelling tot haar Deense collega, duikt Marianne na een paar afleveringen al in bed met politiecommissaris Serter, die het onderzoek leidt. Maar afgezien daarvan is de opbouw gelijkaardig en nemen de verdachten ook met de week toe. Ook de politieke intriges die zich tegen de achtergrond afspelen vertonen gelijkenissen, zowel met The Killing als met de situatie in Antwerpen. De figuren van Van Laer en Coenen zijn duidelijk gebaseerd op Patrick Janssens en Bart De Wever. Kwade tongen beweerden dan ook de serie de echte verkiezingen wel eens zouden kunnen beïnvloeden. Maar gelukkig komt het zover niet. De dialogen voelen soms wat onnatuurlijk aan, bepaalde vertolkingen laten af en toe te wensen over en de toevalligheden (om de zaak vooruit te helpen) moet je er gewillig bijnemen. Maar dat zijn eerder details die weinig of niets afdoen aan het feit dat Deadline 14/10 een goedgemaakte serie is geworden die weet te boeien. Peter van den Begin als Bert Coenen en Sven De Ridder als vader Ludo domineren hun collega’s en pakken het scherm telkens zij in beeld zijn. Ook Robby Cleiren als Wim Geens, de spindokter van Van Laer, verdient een pluim. De regie (van Maarten Moerkerke en Jacob Verbruggen) en fotografie zijn knap en het scenario zit prima in elkaar, ook al zijn er verschillende elementen overgenomen van The Killing. Al met al knappe Vlaamse fictie van de betere soort.

De serie, die in het totaal 8 afleveringen telt en te zien was op vtm, is nu verkrijgbaar op DVD 

Koop online bij