Ramon is een knappe kerel uit Columbia die aanpapt met een collega uit de coffeeshop waar hij werkt. Ashley is geboren in Liberia en werkt in de fashion-industrie. Zij is gehuwd en moeder van een dochtertje, maar houdt van flirten, vooral dan met het mannelijk model van op het werk. Duc, die het levenslicht zag in Vietnam, is een mental coach, een soort van personal motivator die zich net als Ashley beklaagt over zijn ouders ("wij waren de ideale advertentie om te laten zien hoe progressief onze ouders wel waren"), Kristen tot slot is een Amerikaanse meid van 17, op zoek naar de ridder op het witte paard (misschien dat ze daarom  op het verjaardagsfeestje van haar vader rondloopt met een masker van een paard) die haar bovendien wil ontmaagden. Aangename kennismaking met de kinderen van professor filosofie Greg Boatwright en voormalig therapeute, nu controlefreak par excellence Audrey Bayer. Drie van de vier kinderen werden geadopteerd, één kind (Kristen) heeft het koppel zelf gemaakt.

Greg is al jaren zonder aanwijsbare redenen depressief. Hij kleurt z’n saaie bestaan met een wekelijks bezoekje aan zijn vriendin, een prostituee, en met gesprekken met zijn acoliet Michael. Audrey, die nu werkt als conflictoplosser op de lokale school, is dol verliefd op Greg maar wil hem soms ook enkele rake meppen verkopen. Duc en Ashley leven een ogenschijnlijk normaal leven, Ramon en Kristen experimenteren er op los met drug en seks. Als Ramon een relatie begint met Henry, begin hij overal de getallen 11:11 te zien. Audrey vreest voor beginnende schizofrenie, net zoals bij haar broer Ike en begint zich nog meer te moeien. Hoog tijd voor de familie om zijn bestaande banden te herzien en zich te richten naar de toekomst. 

Toen we de naam van Alan Ball terugvonden als de bedenker van de serie waren we in de zevende hemel. Ball was immers na series als True Blood, Six Feet Under, Banshee en films als American Beauty gepromoveerd tot een van onze absolute favorieten. Helaas blijkt dat ook genieën ook weleens een mindere dag kunnen hebben. Here And Now wil een tragikomische meditatie zijn over de verschillende externe krachten die de dag van vandaag inwerken op elke doorsnee-Amerikaan. Het is duidelijk dat Alan Ball niet tevreden is met de huidige gang van zaken in de VS van Trump, maar verder dan een lovenswaardige poging om dit duidelijk te maken, komt het niet.

We volgen het gezin in zijn doen en laten en worden gaandeweg ‘verblijd’ met filosofisch of maatschappijkritische bedenkingen. Maar, het zijn vooral die dialogen die niet echt weten te boeien. Ze voelen onnatuurlijk en sloganesk aan waardoor de personages weinig of niks uitstralen. Het tempo ligt aan de trage kant waardoor niet iedereen even geboeid zal blijven kijken. Eigenlijk is weinig of geen sprake van een verhaal, het zijn eerder faits divers of anekdotes die de personages kleur moeten geven. De enige verhaallijn die écht weet te boeien is die tussen Ramon en zijn psychiater Farid, zeg maar Fred. Wanneer de serie begint zien we beelden op het strand van een kind en een roepende vrouw. Plots krabt de vrouw zich om onverklaarbare reden in het gezicht en roept: “Het komt eraan!” Blijkt dat Ramon een droom heeft gehad die hij hoegenaamd niet kan plaatsen. Oké interesting, maar alles wordt nog interessanter wanneer hij bij zijn psychiater een foto ziet van de dame en het kind, identiek aan de beelden in zijn droom.

De serie ziet er keurig uit, maar het is allemaal even vlug vergeten. De verhalen van de familie Boatwright/Bayer blijven niet hangen. Tim Robbins en Holly Hunter doen hun uiterste best om er wat punch in te steken, maar kregen helaas het verkeerde materiaal. Het gevolg is dan ook dat de serie al na één seizoen werd afgevoerd.

Koop online bij