Camille, een 15-jarig meisje dat al vier jaar overleden is, keert huiswaarts van de plek waar ze ooit om het leven kwam. Haar geheugen is deels gewist en ze beseft niet dat ze dood is geweest. Wanneer ze thuiskomt reageert haar familie uiteraard erg verbouwereerd. Na Camille zijn er nog meer doden die terugkeren naar het afgelegen dorpje, hoog in de bergen en in de buurt van een grote dam. Het nieuws over de terugkeer van de doden wordt aanvankelijk heel geheim gehouden want een verschil tussen de doden en de levenden is er amper en iedereen weet dat de personen in kwestie hartstikke dood zijn. De terugkeer van de doden krijgt nog een speciale dimensie want samen met hen is er ook een moordenaar teruggekeerd naar het dorpje.

Series over vampiers en/of zombies doen het momenteel erg goed. Les Revenants geniet bij ons dan niet de bekendheid via televisie, in Frankrijk was het de meest bekeken serie ooit op Canal Plus. Dat dit succes niet zonder gevolg bleef, mag blijken uit het feit dat de rechten voor een Britse én Amerikaanse remake ondertussen werden verkocht.
Maar verwacht je niet aan een zombiefilm of een Franse versie van The Walking Dead, deze serie is veel subtieler en leunt meer aan bij Twin Peaks. Geen mismaakte, wandelende kadavers, maar doden die er precies zo uitzien als op de dag dat ze overleden zijn. Ze onderscheiden zich enkel van de levenden door hun grote honger en het feit dat ze heel moeilijk kunnen slapen.

De spanning in de serie wordt opgebouwd rond een aantal existentiële vragen. Vragen bij de kijker, de nabestaanden en de doden zelf. Want zomaar terugkeren naar de heimat gebeurt niet zonder slag of stoot. "Hoe herwin je als dode je plaats in de maatschappij", "Hoe moeten de nabestaanden, die hun leven opnieuw op de rit hebben gezet, reageren op de terugkomst van een overledene?", "Wat gebeurt er als je plots je nabestaanden niet meer vindt omdat ze bvb. verhuisd zijn?", "Wie zijn die doden en waarom duiken ze precies nu op?" Les Revenants geeft aan het einde niet op alle vragen een antwoord, wat laat veronderstellen dat er zeker een tweede seizoen komt. Fabrice Gobert verklaarde in een interview met Première dat hij de ontknoping niet te lang wil uitstellen. "Het heeft weinig nut voor de kijker om voortdurend hints te geven en de ontknoping alsmaar uit te stellen." Bedoelde hij daar misschien Lost mee? Feit is dat Gobert, als het van hem af hangt, drie seizoenen in gedachten heeft.
 
Les Revenants kreeg zowel van het publiek als van de pers uitstekende recensies. Vooral het originele onderwerp en de mysterieuze sfeer werden naar voor geschoven als sterke punten. En daar kunnen we ons volledig bij aansluiten. Bovendien eindigt de serie telkens met een geweldige cliffhanger waardoor je geneigd bent om onmiddellijk verder te kijken. Je honger wordt pas gestild - en dan nog - als je alle afleveringen hebt bekeken. Les Revenants is ook een serie die je intellectueel triggert: Gobert geeft informatie, maar zorgt er ook voor dat de kijker zelf kan meedenken. Je krijgt m.a.w. niet alles op een presenteerblaadje aangeboden.
Zoals het tegenwoordig vaak het geval is, wordt de serie verteld in hoofdstukken waarin telkens 1 personage centraal staat. Per aflevering krijg je dus extra informatie over de verschillende hoofdpersonages. Hoewel het verhaal zelf heel logisch in elkaar zit, bezorgt Gobert zich minder over het hoe en het waarom. Voor hem is het vooral de manier waarop het verhaal wordt verteld van belang.

Gemiddeld werd de serie bekeken door 1,44 miljoen kijkers of bijna een kwart van alle abonnees van Canal Plus. De serie was in Frankrijk te zien in november en december van 2012. De sfeervollemuziek tot slot, wordt verzorgd door Schotse band Mogwai. Les Revenants is een superieure serie die we iedereen warm kunnen aanbevelen. Schitterende televisie!

Koop online bij