De Engelsen hebben er een term voor: ‘kitchen sink movies’. Films die het leven – meestal dat van de minder gegoeden – laten zien zoals het is. In Amerika zijn ze daar nog niet aan toe, zeker niet op de openbare televisie. Daar wordt ons via Modern Family of in gelijkaardige andere sitcoms een spiegel voorgehouden van het Amerikaanse gezin zoals de Amerikanen het zouden willen zien, alles behalve realiteit dus. Gelukkig zijn daar kabelzenders zoals HBO, Netflix, Showtime, AMC en andere die verder durven gaan dat de gewone netwerkstations. Hun beschrijving van het dagelijkse leven met al zijn valkuilen en zijn ups en downs, krijgt een veel betere portrettering en sluit beter aan bij het échte leven, denken we maar aan series als Transparent, The Affair, Girls, Looking of Togetherness.

De verfilming van Elizabeth Strout's Pulitzer Prize-winnaar 'Olive Kitteridge' was dan ook spek naar de bek van HBO. Thema’s als mentale ziektes, overspel, schuld en zelfmoord vroegen een volwassen en ernstige aanpak. Het leven zoals het is mocht niet geromantiseerd of belachelijk worden voorgesteld. Regisseur Lisa Chodolenko die eerder The Kids Are Allright regisseerde, was de geschikte persoon om deze moeilijke taak tot een goed einde te brengen. Want geef toe, een miniserie rond dergelijke thema’s dreigt heel vlug te vervallen in een diepdroevige, depressieve bedoening, maar gelukkig is het dat niet geworden.

Nochtans opent de serie helemaal niet opgewekt: we zien een vergrijsde Frances McDormand op haar knieën in het bos, klaar om zich een kogel door het hoofd te jagen. De camera laat ons in spanning en neemt ons mee naar Crosby in Maine, 25 jaar geleden. Olive Kitteridge is een strenge lerares wiskunde van middelbare leeftijd die gehuwd is met de erg aimabele en warme apotheker Henry. Hun huwelijk heeft een erg routineus karakter gekregen door het complexe cq ‘onmogelijke’ karakter van Olive. Olive heeft de lat hoog gelegd voor zichzelf en wil van iedereen het maximum, zowel van Henry als van haar zoon Christopher. Bovendien is het een vrouw die totaal geen warmte uitstraalt of liefde kan geven. Ze is wel bekommerd om de personen in haar leven, maar ze kan het niet uiten. Bij haar collega Jim O’Casey vindt ze de warmte en aandacht die ze nodig heeft want ook Olive wil geapprecieerd en bemind worden. Maar tot een relatie komt het niet want haar morele besef is onwrikbaar. Henry van zijn kant, zoekt en vindt warmte bij zijn naïeve en brave assistente Denise Thibodeau.

In vier afleveringen volgen we het wel en wee van de Kitteridges. Hun onderlinge confrontaties, hun contacten met de buitenwereld en de kleine of grote (dramatische) gebeurtenissen die hun leven kleuren. De serie overlapt 25 jaar en eindigt wanneer zoon Christopher, met wie Olive een zeer problematische relatie heeft, een volwassen man is die na een mislukt huwelijk, nu samenwoont met een vrouw die al een zoontje heeft.

Olive Kitteridge is een erg mooie en aangrijpende serie die je vaak met de neus op de feiten drukt. De serie bevat immers verschillende scènes die erg confronterend zijn omdat ze als het ware uit jouw leven of dat van mensen die je kent, gegrepen zijn. Het is dan ook de verdienste van Chodolenko en van uiteraard de scenaristen om hiervan een kijkstuk te maken dat onafgebroken weet te boeien en waarbij je niet kan wachten om de volgende aflevering te bekijken. Uiteraard is het slagen van Olive Kitteridge ook voor een groot deel te danken aan de briljante vertolkingen van Frances McDormand (Fargo, de film), Richard Jenkins (Killing Them Softly), Zoe Kazan (What If) en John Gallagher Jr . (The Newsroom, Short Term 12) als Christopher. Daarnaast zien we ook nog Rosemarie DeWitt als Rachel Coulson, de geestelijk gestoorde moeder van de klasgenoot van Christopher, Peter Mullan (Top Of The Lake) als collega Jim, Jesse Plemons (Breaking Bad) als de echtgenoot van Denise en Bill Murray als de rouwende Jack Kennison. Eens te meer laat Murray zien wat voor briljante en onderschatte acteur hij is.

Olive Kitteridge won tot nu toe drie nominaties voor een Golden Globe en drie prijzen waaronder de DGA Award voor ‘beste miniserie’. Eén puntje van kritiek: er zijn geen extra features aanwezig.

Koop online bij