Het feit dat Sharp Objects werd aangekondigd als de nieuwe serie van de regisseur van Big Little Lies, schiep uiteraard heel wat verwachtingen. Bovendien was het verhaal gebaseerd op een boek van Gillian Flynn, de auteur van o.a. Gone Girl.

Sharp Objects beantwoordt zonder twijfel aan alle hooggespannen verwachtingen. Je krijgt niet enkel een spannende, bangelijke thriller, maar ook een gotisch melodrama dat zich afspeelt in de ‘deep South’, een seriemoordenaarsmysterie en een schrijnend relaas van een misgelopen moeder/dochter verhouding. Al die onderdelen worden met een verbazend gemak met elkaar verweven tot een topserie die zeker een plaatsje zal opeisen in de favorietenlijstjes op het einde van het jaar. Sharp Objects had best kunnen doorgaan voor het derde seizoen van True Detective. De serie ademt dezelfde duivelse sfeer uit en zorgt ervoor dat je – hoe wreed ook – absoluut de waarheid wil te weten komen.

Journaliste Camille Preaker staat niet te springen om terug te keren naar haar geboorteplaats Wind Gap in Missouri. Maar als haar hoofdredacteur haar de opdracht geeft een artikel te schrijven over de mysterieuze verdwijning van twee meisjes in Wind Gap, wordt Camille geconfronteerd met haar verleden en met de demonen die van haar een alcohol drinkende, cynische en psychisch (en fysisch) gewonde vrouw hebben gemaakt. Camille logeert in het ouderlijk huis, maar haar relatie met haar moeder Adora is verstoord en met haar halfzus Amma heeft ze een complexe relatie. Daarnaast zijn er nog tal van trauma’s die Camille heeft overgehouden aan haar jeugd in Wind Gap. Adora is een beetje een neurotische drama queen die door haar inzet voor de gemeenschap en goede doelen erg populair is in Wind Gap. Aan haar reputatie of goede naam valt dan ook niet te twijfelen. Amma is een highschool tiener die haar wilde inborst perfect weet te verbergen achter het imago van een brave en netjes opgevoede tiener.
Camille zet door en gaat uit op onderzoek. Ze probeert informatie uit te wisselen met detective Richard Willis die belast is met het onderzoek naar de verdwenen meisjes.

Om de kijkpret niet te bederven hebben we uiteraard een aantal verhaallijnen achtergehouden. Bedoeling is om de serie zelf te ontdekken en je te laten meevoeren door de onheilspellende, donkere sfeer die over de serie hangt. Laat je zeker niet afschrikken door het tempo in het begin en door de aaneenschakeling van beelden die je niet kunt plaatsen, want Vallée maakt graag gebruik van flashbacks en flashforwards. Alles valt uiteindelijk in de plooi en je geduld wordt beloond met een fantastische ontknoping die je pas te weten komt als je de eindgeneriek volledig laat lopen.

De ster van deze serie is zonder twijfel Amy Adams. Dat zij een erg talrijke actrice is (Arrival, Nocturnal Animals, American Hustle, Big Eyes) heeft ze al vaak bewezen, maar wat ze hier doet is pure klasse. Haar portrettering van een zwaar getekende vrouw, die ondanks alles weer probeert recht te kruipen en vastberaden is om een confrontatie aan te gaan met de demonen uit haar leven, is tot in de kleinste details zo subliem dat je er bij momenten rillingen van krijgt. Adams levert een multidimensionale vertolking af die zeker gehonoreerd zal worden bij de komende Emmy’s en Golden Globes.

Verder ook niets dan complimenten voor de regie van Jean-Marc Vallée, de knappe fotografie, de schitterende soundtrack (Camille is zot van Led Zeppelin!) en de prima acterende cast met vooral Patricia Clarkson als de moeder en Matt Craven als de lokale sheriff. Nog enige terughoudendheid? Niet nodig, gewoon kijken, Sharp Objects loont meer dan de moeite!


Score

IMDb:  81

Metacritic: 78

Rotten Tomatoes: 92



Lees de bespreking van:

The Hollywood Reporter

Salon

The Guardian

Empire

Indiewire

Koop online bij