Een tv-serie uit Japan? Geef toe, het is niet alledaags. Daarom was het ook uitkijken naar wat de gelauwerde (horror)regisseur Kiyoshi Kurosawa (van onder meer Cure, Pulse, Bright Future en Tokyo Sonata) zou aanvangen met het boek 'Shokuzai' van de Japanse misdaadschrijfster Kanae Minato, bekend geworden met de verfilming van haar boek 'Kokuhaku'. En hoewel we het boek niet gelezen hebben, moeten we zeggen dat Shokuzai een meeslepend en absorberend misdaaddrama is geworden dat veel verder gaat dan de gewone whodunit.

Het verhaal begint ergens in een klein Japans dorp. De kleine Emili, dochtertje van zeer welstellende ouders, is nieuw op school. Ze vindt al vlug haar draai en krijgt vele vriendinnetjes, vooral ook omdat ze kan pronken met dingen die anderen niet hebben o.a. een Barbiepop. Maar dan slaat het noodlot toe. Op het speelplein waar Emili en haar vriendinnetjes met de bal aan het spelen zijn komt een man hen vragen om hem te helpen. Een van de meisjes stelt voor om allemaal te gaan, maar omdat hij heel specifiek Emili aanwijst, gaat zij met de man mee. Wanneer Emili niet meer terugkomt, gaan de meisjes haar zoeken. In de turnzaal van een school vinden ze haar als een voddenpop lang uitgestrekt en vermoord op de grond. De dader wordt niet gevonden omdat de meisjes niet wilden zeggen hoe hij eruit zag. Wanneer ze op bezoek gaan bij Asako, Emili’s moeder, om haar verjaardag te herdenken, spreekt de moeder de kinderen boos toe: “Je moet koste wat het kost de moordenaar vinden en als dat niet lukt dan moet je boete doen tot wanneer ik zeg dat het genoeg is…” Vervolgens springt het verhaal 15 jaar verder. De meisjes zijn intussen volwassen en leiden elk hun eigen leven, zwaar gebukt gaand onder de woorden van Asako.

In tegenstelling wat men van een Japanse film zou kunnen verwachten, voelt deze heel Westers aan en wordt het tempo ook erg strak gehouden. Geen trage passages die je in slaap doen dommelen, maar een spannende intrige met sterke psychologische onderbouw. Want waar het Kurosawa/Minato om te doen is, is om de psychologie van de vier meisjes. Over hoe zij heel hun leven getekend werden door de moord en het feit dat zij de politie niet hebben willen helpen. Zijdelings maakt Minato dan ook een aantal scherpe kanttekeningen bij de Japanse manier van leven, hun waarden en gewoonten. Scherpe observaties over ontrouw, jaloezie, volgzaamheid en gehoorzaamheid. Op een bepaald moment zegt een van de meisjes: “Niemand heeft mij ooit exact verteld wat goed en kwaad zijn…”

Technisch is de film perfect. De openingsbeelden zijn erg kleurrijk, misschien zelfs té. Daarna maken ze plaats voor grauwe, sombere kleuren. De regie is sober, maar doeltreffend. Elk shot is welberedeneerd. Ook de vertolkingen mogen er zijn. De meisjes verbeelden op een voortreffelijke manier hun angsten en frustraties, hun smeekbede om uiteindelijk vergiffenis te krijgen. Want Shokuzai is in de eerste plaats een lange film (de film werd bij ons onder de titel Penance in de bioscoop uitgebracht in twee delen) cq tv-serie over boetedoening. Hoever moet men gaan om uiteindelijk vrij te zijn van zonden, als die al zouden gemaakt zijn…

De film bestaat uit vijf hoofdstukken. De eerste vier worden gebruikt om de meisjes één voor één voor te stellen. Hierbij treedt een vorm van repetitiviteit op, maar gelukkig duren die terugkerende beelden nooit te lang. Integendeel, door hun herhaling word je steeds met de neus op de feiten geduwd waardoor hetgeen volgt nog beter te begrijpen valt. In het vijfde en langste hoofdstuk volgt dan de finale/ontknoping, een passend en heel aanvaardbaar sluitstuk van een intrigerende serie.

Koop online bij