Na The Killing en Borgen pakt de openbare Deense televisie-omroep DR uit met The Legacy, een heus familiedrama. Dat bepaalde persberichten vergelijkingen maken met de twee voornoemde series is The Legacy onrecht aandoen. Omwille van de stijl en het genre zijn ze hoegenaamd niet met elkaar te vergelijken. Wat je wel zou kunnen vergelijken is het kijkplezier dat je er aan hebt, de drive om de ene aflevering direct na de andere te bekijken. En die was bij ons erg hoog...
The Legacy is dus geen thriller en bouwt nauwelijks op naar een climax, maar toch weet de serie immens te boeien. Verschillende bronnen noemen dit een ‘true masterpiece’ en daar kan ik mij wel voor een stuk in vinden.
The Legacy, dat origineel Arvingerne heet, volgt de vier kinderen van Veronika Grønnegaard, een wereldwijd bekende en gerespecteerde kunstenares. Frederik is de soms arrogante advocaat die in jaren geen contact meer heeft gehad met zijn moeder. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Dochter Gro, die zakelijk gezien een beetje de rechterhand was van haar moeder, is vrijgezel, maar heeft een relatie met een getrouwde man. En dan is er nog Emil, de jongere broer die in Thailand leeft met het geld van anderen (in casu zijn moeder). O ja, waren er geen vier kinderen, hoor ik jullie denken? Inderdaad. Aan het begin van de serie zoekt Veronika een jonge vrouw op in een bloemenwinkel. Blijkt dat Signe, de vrouw in kwestie, de dochter is die Veronika had uit een relatie met John, de adoptievader van Signe. Signe woont samen met haar vriend, een beroemd handbalspeler, in een rustige buurt in de stad, maar heeft nooit het fijne geweten van haar afkomst. Wanneer ze op een avond laat wordt opgebeld door Veronika, krijgt ze te horen dat ze haar dochter is en dat ze het grote immense landgoed erft. Het papiertje dat Veronika haar in de handen duwt blijkt een noodtestament want kort daarna overlijdt Veronika aan een bloedprop. Blijkt ook nog eens – maar dat wist niemand – dat ze kanker had. Het verdelen van de erfenis – en in het bijzonder het grote landgoed met het huis – is het begin van een lange ontdekkingstocht doorheen een kluwen van geheimen en leugens, een gebeuren dat het leven van iedereen die erbij betrokken is, radicaal zal verstoren. Aan het einde blijven er alleen maar slachtoffers over…
Wat zo knap is aan deze serie is de subtiliteit waarmee scenariste Maya Ilsøe de personages laat evolueren. Aan het begin van de serie leidt iedereen een ‘gelukkig’ leven. Men is tevreden met de gang van zaken – hoewel later duidelijk wordt dat er heel wat dingen uit het verleden opgekropt zitten. De erfenis brengt daar verandering in: per aflevering zie je hoe iedereen heel geleidelijk aan fysisch en psychisch aftakelt. De maskers vallen af, de ware ik komt boven. Wat ook zo knap is, is dat de personages niet zwart/wit worden neergezet, maar heel genuanceerd en toch complex. De ene keer voel je sympathie en begrip, de andere keer walg je van hun gedrag. Aan de andere kant voel je ook duidelijk aan dat heel wat van hun gedrag het gevolg is van een weinig liefdevolle opvoeding. Als het aan de kinderen lag, die hadden het allemaal ook graag anders gewild…
Eén belangrijk personage hebben we nog vergeten te vermelden en dat is Thomas, een wat excentrieke en oudere muzikant, die in een groot tuinhuis woont op het landgoed. Thomas is de vader van Gro en bijgevolg een van de mannen in het leven van Veronika. De vader van Frederik en Emil pleegde zelfmoord. Thomas is een belangrijke figuur omdat hij optreedt als een soort van katalysator. Hij is ook diegene die de gebeurtenissen stuurt wanneer nodig.
Net zoals bij een thriller willen we niet teveel over de plot en de personages onthullen want dat is precies een van de absolute sterktes van The Legacy. De manier waarop Ilsøe de personages laagje per laagje ontdoet van hun imago is héél boeiend.
De eerste drie afleveringen van The Legacy werden geregisseerd door de voormalige actrice Pernilla August, die debuteerde met de bioscoopfilm Beyond (met onder meer Noomi Rapace in de hoofdrol). Het scenario is geschreven door Maya Ilsøe, een scenariste die verantwoordelijk was voor nog twee andere series die bij ons niet bekend zijn: Pagten en Absalons Hemmelighed.
Dat een serie die gebaseerd is op personages die in voortdurende ontwikkeling zijn en die de serie ook voortstuwen, niet tot stand had kunnen komen zonder een briljante cast is evident. Trine Dyrholm, die we kennen van Festen, In A Better World, A Royal Affair, Love Is All You Need etc. speelt Gro, Jesper Christensen (A Family, The Debt, Melancholia) kruipt in de huid van de excentrieke Thomas. De twee zonen van Veronika worden gespeeld door Carsten Bjørnlund (Forbrydelsen I) en Mikkel Boe Følsgaard (A Royal Affair, The Keeper Of Lost Causes). Marie Bach Hansen die de rol speelt van Signe, is misschien wel de grootste verrassing: zij weet naïviteit en onschuld te koppelen aan doorzetting en gedrevenheid. En bovendien is ze een schatje om naar te kijken. Hansen heeft nog niet veel films op haar conto staan: naast een rolletje in Borgen waarin zij een pedagoge speelde, deed zij ook mee in het bij ons nooit uitgebrachte Klovn: The Movie. Een dame waar we in de toekomst nog heel wat van gaan horen.
Inmiddels is er ook een tweede seizoen verschenen. Het verhaal gaat verder waar het gestopt is. Verschillende nieuwe verhaallijnen (o.a. een onbekend beeld van Veronika dat enorm veel aandacht trekt, de hennepplantage van Signe, de tribulaties van Emil in de Thaïse gevangenis en de opvoeding van het kindje van Thomas en de veel jongere Isa) laten de personages verder evolueren en zorgen voor de nodige spanning. Helaas is het tweede seizoen niet meer zo sterk omdat het zich téveel focust om de 'onverbreekbare' familieband. Sommige gedragingen van bepaalde personages worden met de 'mantel van de familieliefde' bedekt, maar zijn in een 'gewoon' doorsneegezin voldoende om de banden definitief te verbreken. Dat maakt alles war voorheen gebeurde een stuk ongeloofwaardiger én meliger (vooral het eindbeeld zorgt voor een teenkrullend moment). Niettemin, een serie die nog steeds de moeite loont, maar die helaas niet meer zo sterk is als het eerste seizoen.
Koop online bij
Net voor ze overlijdt, geeft de wereldberoemde kunstenares Veronika Grønnegaard een papiertje aan Signe, een jonge vrouw die na 22 jaar ontdekt heeft dat Veronika haar moeder is. Op het papier staat geschreven dat Signe het grote huis en bijpassend landgoed erft. Dat druist volgens zoon Frederik in tegen alle vormen van rechtvaardigheid. Hij is er vast van overtuigd dat het huis hem toekomt. Frederik begint samen met Gro, zijn zus van een andere vader, en Emil, zijn broer die in Thailand een resort runt, een slopende juridische strijd die aan het einde alleen maar slachtoffers zal nalaten.
Signe woont nu alleen in het ouderlijk huis en probeert haar hennepplantage te commercialiseren. Thomas is helemaal in de wolken met de komst van de baby, maar moeder Isa valt van de ene in de andere depressie. Ondertussen proberen Gro en Frederik Emil uit de gevangenis te krijgen. Signe's good will wordt misbruikt door Thomas die zijn 'commune' vrienden binnenhaalt in huis. Amoureus gaat het Signe ook niet voor de wind want wanneer zij een relatie probeert te beginnen met iemand van de handbalclub, stuit dat op erg veel verzet van haar vader. De ontdekking van een groot beeld dat Veronika nog ergens verborgen hield, zorgt voor heel wat ophef zowel bij de familie zelf als bij de geïnteresseerden.