Binnen de Britse comedy wereld en ook daarbuiten, is Ricky Gervais ondertussen een icoon geworden. Velen kennen hem ook als de vuilgebekte presentator van de Golden Globes 2011 waarmee hij het nieuws haalde. De serie waarmee hij doorbrak naar het grote publiek (en die hij ook samen schreef met kompaan Stephen Merchant) is The Office, een soort van reality soap over een dodelijk saaie afdeling van een al even bloedeloos papierwarenbedrijf.

Alles draait om afdelingshoofd David Brent, een onvoorstelbare kwal die zichzelf zeer hoog aanschrijft als mens, leider en komiek, terwijl zijn laconieke, superongemotiveerde ‘staff’ de werkweek en Brent’s gedrag lijdzaam ondergaat. Het concept is heel simpel, maar het werkt verduiveld goed op de lachspieren.

The Office is in een paar jaar tijd uitgegroeid tot een Britse comedy-klassieker en valt qua impact en niveau te vergelijken met Fawlty Towers. Terecht, als je het ons vraagt, want heel wat filmmakers – ook van bij ons – lieten zich inspireren door deze serie, denken we maar aan Bart De Pauw (Het Geslacht De Pauw) of Jan Eelen (Het Eiland). Ook Amerika ging plat voor deze serie, getuige daarvan de Amerikaanse remake die inmiddels al toe is aan z’n achtste seizoen.

Wie voor het eerst een aflevering van The Office ziet, weet niet goed wat er van te denken en zou het liefst onder een stoel kruipen van plaatsvervangende schaamte. Wie voor de tweede keer een episode bekijkt, raakt echter vlug verslingerd aan de grenzeloze zelfvoldaanheid van office manager David Brent, de naïveteit en lachwekkende discipline van ex-militair Gareth en de cynische en de innemendheid van de vroegtijdig uitgebluste Tim die heimelijk verliefd is op de eveneens dodelijk verveelde receptioniste Dawn. Niet te missen!

Koop online bij